MADHURAVANI  TELUGU MAGAZINE

ఆశ లేదు, ఆస్కారం లేదు

ఫలానా రోడ్డు గమ్యం చేరుస్తుందనే సూచన ఎక్కడా లేదు

జీవితం ఎప్పుడూ ఇలా కన్నీళ్ళ ప్రవాహంగానే సాగుతుందనుకుంటాను

రోడ్డు పుడుగునా చెట్లు కూలుతున్న దృశ్యాలనే చూపుతుందనుకుంటాను

లేకుంటే ఎంతో అందమైన సాయంత్రం కదా ఇలా అపస్వరాలు వినపడడం జరగదు

రోడ్ల మీద ధూళి, దారిద్ర్యం సమస్తం మిత్రుడు వెంకట్రావు ముఖం మీదనే పరవళ్ళు తొక్కడం జరగదు

 

ఐతే ఇప్పుడు నిర్ధారణగా చెప్పుకోవచ్చు

మిత్రుడు వెంకట్రావు నిరుద్యోగి అని రూఢిగా చెప్పుకోవచ్చు

తలక్రిందులైన స్వప్నం మీద శాల్యాకారంగా కూర్చున్న కుర్రవాడు

ఆపాదమస్తకం సూదులతో ముస్తాబై ఉన్నవాడు

అతని ముఖం నిండా స్ఫోటకం మచ్చలు

కళ్ళలో శిలావిగ్రహాల వీక్షణలు

అతని చుట్టూ పరాజయ భారంతో క్రుంగుతున్న వృక్షాలు

 

ఇదే దృశ్యాన్ని ఇంకా భారీ ఎత్తున భూతద్దాలతో చూడవచ్చు

వినీల గగనాల క్రింద విషాదాగ్ని ఆవిర్భావాన్ని కళ్ళారా చూడవచ్చు

మిత్రుడు వెంకట్రావు ఎక్కడ ఏ భంగిమలో తనను తాను ఆహుతి చేసుకుంటున్నాడో ఊహించుకోవచ్చు

ప్రస్తుతం వెంకట్రావు నివాసం ఆకాశం క్రిందనే

 

నిరుద్యోగి వెంకట్రావు  నగరం నడి వీధిలో తన జీవితాన్ని ఆవిష్కరిస్తుంటే

ఎందుకో అకారణంగా సూర్యుడు ఖిన్నుడౌతాడు

చెట్ల మీద ఆకు సైతం అల్లల్లాడదు

టెలిఫోన్ తీగలలో వార్తా ప్రసారం సాగదు

 

నిరుద్యోగి వెంకట్రావు గాలిలో ధూళిలో ఎండుటాకులా సుడిగుండం తిరుగుతుంటే

గృహస్థులు ఆ రోజు సన్యాసం స్వీకరిస్తారు

పిల్లలు గల తల్లులు బావిలో దూకుతారు

విద్యార్థులు నడివీధిలో పుస్తకాలు తగులబెడతారు

 

నిరుద్యోగి వెంకట్రావు నగరం గుండెలలో సాలీడులా అల్లుకుంటూ ఉంటే

ప్రభుత్వ భవనాలలో ఎవరికీ ఒక క్షణం పాటు ఊపిరి ఆడదు

కలం కాగితం పట్టుకున్న అధికారి తనంత తానే రాజీనామా పత్రం మీద సంతకం పెడతాడు

ప్రభుత్వ భవనాల మీద జెండా సిగ్గుతో తల వాల్చుకోవచ్చు

 

నిరుద్యోగి వెంకట్రావు  తన ఆకలిని రాళ్ళలో రప్పలలో దాచుకుంటూ ఉంటే

రాజకీయవేత్తలు వాటిని వేలం పాటలో కొనుక్కుంటారు

విషాదం రంగు ఎలా ఉంటుందో తెలుసుకొనేటందుకు

కవులు, చిత్రకారులు అతని కన్నీళ్ళపై పరిశోధనలు చేస్తారు

అతని పాద ధూళిలో చీకటీ పుట్టుపూర్వోత్తరాలు వెతుకుతారు

 

నిరుద్యోగి వెంకట్రావు తన బాల్య స్మృతులు తలుచుకుంటూ ఉంటే

నగరంలో పసిపిల్లలు ఆ పూట అన్నం ముట్టరు

పువ్వులు కోసుకుంటున్న పిల్లలల్ను పాము కరిచినా ఆశ్చర్యం లేదు

దొడ్లో గున్నమామిడి చెట్టు నేలకూలడం వైపరీత్యం కాదు

 

నిరుద్యోగి వెంకట్రావు ఈ నగరం మీద ఒక మచ్చ

బాధ అనే దీపం పట్టుకుని

సర్వనాశనం అనే తాళం చెవి పట్టుకుని

వెకట్రావు జీవితం అనే చీకటి నరక కూపంలో

భయంకరమైన ఆశ్చర్యాలు ఇంకా అనేకం చూడవచ్చు

జీవితం మీద నమ్మకం ఉన్నవాడు వెంటనే అక్కడే ఉరిపోసుకుని చావడం సంభవం కావచ్చు

 

నిరుద్యోగి వెంకట్రావు ఈ నగరం మీద ముమ్మాటికీ ఒక మచ్చ

నిరుద్యోగి వెంకట్రావు చావడు

చావడం అనే మహాపాపం చెయ్యకుండా

న్యాయాధిపతులు ఎల్లవేళలా అతన్ని కాపాడుతూనే ఉంటారు

రోడ్ల మీద భిక్షకులు సైతం అతనిలో కొత్త ఊపిరి పోస్తూనే ఉంటారు

జీవన మాధుర్యాన్ని గూర్చి చిన్న చిన్న చీమలు సైతం అతన్ని హెచ్చరిస్తాయనడంలో అతిశయోక్తి లేదు

 

నిరుద్యోగి వెంకట్రావు చావడు

అందుకే అందమైన సాయంత్రం వేళ నగరం అంతటా అపస్వరాలు

వెంకట్రావు నడుస్తున్నంత మేరా చెట్లు కూలుతున్న దృశ్యాలు.