MADHURAVANI  TELUGU MAGAZINE

కవిత్వంలో తాత్వికత అనే విషయం గురించి చర్చించటానికి ముందుగా ఒక విషయం స్పష్టం చేయాలి.

కవి అనేవాడు తాత్వికుడు  కావలసిన అవసరం లేదు. కవికి చెమర్చే కన్ను, చలించే హృదయం ముఖ్యం. “నానృషిః కురుతే కావ్యం” అన్నారు గానీ అక్కడ కవిని ఒక ద్రష్టగా - అంటే  ఒక అనుభవంలో గాని , ఒక సంఘటనలో గాని, ఒక ప్రకృతి దృశ్యంలో గాని ఇతరులు చూడలేని దాన్ని చూసి, ఆవిష్కరించగలిగేవాడిగా భావించి చెప్పినది.

తాత్వికత అంటే ఒక స్థిరమైన తాత్విక సిద్ధాంతం గురించి రాసినది కూడా కాదు. గాంధీయిజం, మార్క్సిజం, మావోయిజం, అంబేద్కరిజం వంటి రకరకాల సిద్ధాంతాల ప్రభావంతో రాసిన కవిత్వం చాలా ఉండవచ్చు. ఇక్కడ మనం ప్రస్తావిస్తున్నది దానిని గురించి కాదు. ఇది ఒక అన్వేషణకి, లోచూపుకి సంబంధించినది. నిత్య జీవితంలో మనకెదురయ్యే సమస్యలు, సవాళ్లు వంటి వాటి గురించి కాకుండా, ఈ సృష్టి గురించి, విశాల విశ్వంలో మానవుడి పాత్ర గురించి మనిషి అంతః ప్రపంచంలో జరిగే మథనం గురించి ఒక తపనతో, వేదనతో రాసే కవిత్వం ఇక్కడి అంశం.